TEMPERATURE NA ANTARKTIKU I ARKTIKU DESETINE STEPENI IZNAD PROSEKA

Na Južnom i Severnom polu istvremeno se beleže ekstremno visoke temperature – delovi Antarktika su više od 40 stepeni Celzijusa topliji od proseka, a područja Arktika više od 30 stepeni, prenosi agencija Asošijeted pres.

Meteorološke stanice na Antarktiku u petak su zabeležile rekordne temperature, dok se region približava jeseni. Na stanici Konkordija izmereno je 12,2 stepena ispod nule što je 40 stepeni toplije od proseka, dok je na još višoj stanici Vostok zabeleženo 17,7 stepeni ispod nule, čime je premašen rekord za oko 15 stepeni Celzijusa, tvitovao je Maksimilijano Herera, koji prati ekstremne vremenske prilike.

Temperatura na priobalnoj bazi Tera Nova je bila sedam stepeni Celzijusa.

Zvaničnici Nacionalnog Centra za praćenje snega i leda, u Bolderu u Koloradu, bili su iznenađeni novim podacima zato što su pratili situaciju na Arktiku gdje je bilo 30 stepeni toplije od proseka, dok su područja blizu Severnog pola bila blizu ili na tački topljenja, što je veoma neuobičajeno za sredinu marta, kaže naučnik u centru Volt Mejer.

„To su suprotne sezone. Nismo vidjeli da se Sjeverni i Južni pol tope u isto vrijeme. To je definitivno neuobičajeno i prilično neverovatno“, kaže Mejer za AP.

„Nikada nisam video ovako nešto na Antarktiku“, kaže naučnik na Unverzitetu Kolorada Ted Skambos, koji je nedavno bio na eskpediciji na tom kontinentu.

„Nije dobro kada se nešto tako događa“, upozorava meteorolog na Univerzitetu Viskonsina Metju Lazara.

Lazara prati temperature na stanici Dome C-ii na istočnom delu Antarktika gde je izmereno deset stepeni ispod nule. Uobičajena temperatura u tom području je 43 stepena ispod nule.

„To su temperature koje bi trebalo da vidite u januaru, a ne martu. U januaru je tamo leto. To je dramatično“, kaže Lazara.

Zagreavanje Antarktika je još čudnije kada se uzme u obzir činjenica da temperature na tom kontinentu – osim poluostrva gdje se led brzo topi – nisu mnogo rasle, naročito u poređenju sa ostatkom sveta, kaže Mejer.

Objašnjava da je „velika atmosferska struja“ verovatno donela topao i vlažan vazduh južno sa Pacifika.

A na Arktiku, koji se zagreava dva do tri puta brže od ostatka sveta i smatra se ranjivim na klimatske promene, topao atlantski vazduh dolazi severno sa obale Grenlanda.

Izvor/ chicagooglasi.com